Diario de Berlin, Hiberno 1932-33

per Christopher Isherwood, ab le libro Adeo a Berlin (1939)

Iste nocte, prime vice iste hiberno, es multo frigide. Le frigor tene le urbe in tote silentio, como le silentio de intense calor de meridie estive. In le frigor le urbe sembla vermente contraher se, diminue usque un parve puncto nigre, apena plus grande que centos de altere punctos, isolate e difficile a trovar, sur le enorme mappa de Europa. Foras, in le nocte, preter le ultime novemente constructe blocos de appartamentes de beton, ubi le stratas fini per jardines lot glaciate, es le planas Prussian. On pote senti los circa se, iste nocte, avantiante verso le urbe, como imense deserto de oceano displacente, spargite per boschettos sin folios e lacos de glacie e parvissime villages le quales es memorate solmente como le baroc nomines de campos de battalia de guerras semi-oblidate. Berlin es un skeleto que dole durante le frigor: il es mi proprie skeleto que dole. Io senti in mi ossos le acute dolor del gelo in le traves del elevate ferrovia, in le ferramento de balcones, in pontes, lineas de tram, palos lampa, latrinas. Le ferro palpita e se contrahe, le petra e le briccas dole, le gypso torpe.

Berlin es un citate con duo centros - le gruppo de car hoteles, bars, cinemas, botecas circa le Ecclesia Memoria, un brillante nucleo de lumine, como un false diamante, in le crepusculo meschin del urbe; e le centro timide de edificios circa Unter den Linden, attentivemente arrangiate. In grande stilos international, copias de copias, illos asserte nostre dignitate como un capital - un parlamento, duo museos, un banca de stato, un cathedral, un opera, dece-duo ambassadas, un arco de triumpho; on oblidava nihil. E illos omne es tanto pompose, tanto correcte - excepte le cathedral, que revela in su architectura, un fulgure de ille hysteria, que vacilla semper detra omne grave faciada Prusian gris. Extinguite per su cupola obscur, illo es, a prime vista, tanto choccantemente comic que on cerca un nomine aptemente absurde - le Ecclesia del Consumption Immaculate.

Mais le ver sino de Berlin es un parve bosco humide e nigre - le Tiergarten. Durante iste tempore del anno, le frigor comencia pulsar le juvene paisanos a partir de su parvissime villages inprotecte a in le urbe, pro cercar nutrimento, e labor. Mais le urbe, que rutilava tanto brillantemente e attractivemente in le celo nocte super le planas, es frigide e cruel e morte. Su calor es un illusion, un mirage del deserto de hiberno. Illo non recipe iste juvenos. Illo habe nihil a dar. Le frigor face les fugir ab su stratas, a in le bosco que es su sino cruel. E ibi illes quatta tremulante sur bancos, affamante e glaciante, e soniante a le furnos de lor cabanas de campania lontan.


Un curte extracto ab le libro Adeo a Berlin, traducite per James Chandler, 2020

Back to Interlingua

James Chandler 04-Jul-20